“Laat het toch gewoon los“, een kwestie van eerst vasthouden.

Bron: Synergoshaptonomie, blog 6 september 2012
Auteur: André de Jong

Ben je op vakantie dan hoop je “alles even los te kunnen laten”. Een andere omgeving, een ander klimaat en een ander dagritme helpen doorgaans een handje. Als je dan weer terug bent dan komen ook de zorgen, de dilemma’s, en allerhande gevoelens van voor die vakantie vaak weer snel terug. Vaak ondanks de goede voornemens. Je “vakantiegevoel” probeer je wel vast te houden maar dat lukt vaak maar even. Wat zou het toch fijn zijn als je ook in de dynamiek van alle dagen de dingen die je op je werk of privé meemaakt even los zou kunnen laten. Het is een kunst op zich.

Loslaat strategieën
Zoals het vasthouden van mijn vakantiegevoel vaak hopeloos mentaal gespartel is; zo zijn ook vaak mijn pogingen om bijvoorbeeld mijn zorgen niet te voelen tot mislukken gedoemd. Ik merk aan mijzelf en anderen dat daar ook strategieën voor zijn zoals: allerlei pogingen er niet aan te denken, relativeren, “iets leuks” te gaan doen, de Happinez lezen, gaan klagen, tv kijken, mediteren, internet, dansen, juist je vrolijkheid opzoeken… wellicht heb je zelf nog wel wat creatieve aanvullingen. Het zijn in ieder geval pogingen die 2 dingen gemeenschappelijk hebben: allereerst ze werken…meestal tijdelijk. En je probeert je op iets anders te richten dan dat wat-je-graag-wilt- loslaten.

Vasthouden?
Soms werken de strategieën, soms minder en soms helemaal niet meer. Dan is er een alternatief. Als de afleiding niet werkt dan zou je de tegenovergestelde route kunnen proberen: ernaar toe. In plaats van ‘het’ proberen los te laten ‘het’ juist vast te houden. Een route waarbij je juist je eigen tobberijen leert kennen en hoe je die ZELF in stand houdt. Je onderzoekt welke gevoelens een rol spelen, welke gedachtes, welke onzekerheden, welk gedrag je vertoont. Ze hangen allemaal samen. Dat maakt soms dat er maar 1, soms onaantrekkelijke, conclusie mogelijk is. Niet je omgeving maakt dat je niet kunt loslaten maar JIJ houdt vast en daar heb je zo je manieren van (niet)voelen, denken en (niet) handelen voor.

Hoe ?
Hoe laat je dan los? Meestal heb je die ingang van het denken wel geprobeerd. Dan maar voelen als ingang? Voelen is allereerst een zintuig. Dat kan je aanscherpen, net zoals je gehoor en je smaak. Je kunt het trainen. Haptonomie helpt daarbij. Het kan je leren de gevoelens die een rol spelen bij dat-wat-je-niet-loslaat juist de ruimte te geven. Vaak kom je er achter dat er kwaadheid, angst en/of verdriet achter zit. En juist dat gevoel dat het minst aantrekkelijk voor je is wil nog wel eens de grootste rol spelen. Openstaan voor die gevoelens vraagt dus wel lef en bereidheid tot onderzoek. Dat durven en kunnen ervaren geeft echter wel meer keuzevrijheid. Niet dat je hoeft te kiezen want het is een ervaringsfeit dat wanneer je die gevoelens alleen al de ruimte geeft, ze herkent en erkent, ze minder plek innemen. Door te voelen wat er te voelen valt, er niet van weg te blijven maar het te onderzoeken, geef je jezelf de ruimte. Je kunt niets loslaten zonder dat je het eerst vast houdt.

Voor meer informatie kunt u ook terecht op onze website, of contact opnemen met een haptotherapeut.